රතු බෝලය

බල්ලෙක් දුවගෙන ගිය පාරක්. බ්ලැකී! බ්ලැකීට කන්න දෙන්න පාරෙ මිනිස්සු පොර කෑවා. ඒ පාරෙ විශේෂත්වය  තමයි ඒ පාරෙ හැමතිස්සෙම දුවගෙන ගිය බ්ලැකී. රාජා! තමයි බ්ලැකීව පාරට ගෙනාවෙ. රාජා බ්ලැකීගෙ ස්වාමියා. රාජගෙ ස්වාමියා කළු රෞද්‍ර මනුස්සයෙක්. රාජ ඒ මනුස්සයට වැඩපල කරල දුන්න. ස්වාමියටත් ස්වාමියො ඉන්න පුළුවන්. බ්ලැකී ඒ ගැන හිතුවෙ නැහැ.

හිත කැමතිම ගෑනිගෙන් කැමැත්ත අහල පළවෙනි පාරට ඒ ගැන අත වටේ එයාගෙ අත පටලව ගන්නකොට පිරිමි හිතකට දැනෙන සතුට ඉහවහා යනව. ඒ වෙලාවෙ ගෑනිගෙ මූනෙ හීන් හිනාවක් තියෙනව දැක්කම ඒ සතුට නිමක් නෑ. ඒ වෙලාවට තදට තනයක් අතේ ගෑවුනා කියල ලිංගය කෙලින් වෙන්නෙවත් නෑ. ඒක තමයි ඒ හැඟීම. උපදින්න හරිම අමාරු වුනාට අමාරුවෙන් හරි උපද්දව ගත්තොත් ජීවිත කාලෙටම දැනෙන උත්තම සැපක් ඒ මොහොතෙ දැනෙන්න පුළුවන්.

මට නිතර පේන හීනයක් තිබුනා. ඒකෙ තියෙන්නෙ රතු පාට බෝලයක්. රතු පාට බෝලයක් බම්ප් වෙවී යනව. මට ඒක කිසිම හීනෙක නවත්තගන්න බැරි වුනා. ඒක පෙනුනෙත් සැළකියි යුතු කාලඅන්තරයකට සැරයක්. ඔය අතරෙ බ්ලැකී අපේ ගෙදරින් හැමදාම දවල්ට කන්න හුරු වුනා. දවල්ට ගෙදර හිටියෙ අම්මා විතරක් නිසා බ්ලැකී කන දිහා තාත්තටයි මටයි අක්කටයි දකින්න පුළුවන් වුනේ නැහැ. හැබැයි ඔය දවස්වල හවස ගෙදර ආවම අපේ ගෙදර කතා වෙන ලොකුම මාතෘකාව වුනේ බ්ලැකී.

මටත් දැන් ඉන්නව හිත කැමති ගෑනියෙක්. තාම කතාවට සෙට් වෙලා නෑ. කතා කරන්න විදියක් හිතාගන්නත් බෑ. එයාට ලස්සන ඇඟකුයි කොන්ඩෙකුයි තියෙනව. හැබැයි මගේ කිසිම යාලුවෙක් එයාගෙ මූනට කැමති නෑ. උන් හැමෝම කිවුවෙ ඕක කරනවනං ගහල අතෑරපං, කරගහන්න යන්නෙපා කියල. ඒ වුනාට මට එහෙම ඕන වුනේ නෑ.

ඔය අතරෙ අක්ක අම්මට ස්මාට්ෆෝන් එකක් ගෙනත් දුන්නා. මං ඒකට කැමති වුනේ නෑ. තරුණ කොල්ලොන්ගෙ නාකි අම්මල ස්මාට්ෆෝන් තියාගෙන හුරු වෙලා තිබුනෙ හොඳ දේවල් නෙමෙයි. සමාජයෙන් විලි ලැජ්ජා වෙයිද කියල් හිතුනත් අම්මට දීපු බර්ත්ඩේ තෑග්ග නිසා ඒක ඉවසගෙන ඉන්න වුනා. ටික දවසකින් අම්මගෙන් වට්ස්ඇප් වීඩියෝ එකක් ආවා. ඒකෙ හිටියෙ බ්ලැකී. දැන් බ්ලෑකීට පිඟාන තියන්නෙ ගෙදර ඇතුළෙ. බ්ලැකී දවසක් අම්මට බලෙන් නන්ස්ටික් පෑන් එකක් විකුණන්න හදපු පොඩි කොල්ලෙකුටත් බුරාගෙන පැනලා තිබුනා.

ඔය ​අතරෙ තමයි එයා මුලින්ම මගෙත් එක්ක කතා කළේ. මට එයා එක්ක කතා කරන්න දේවල් හිතාගන්න බැරුව හිටියෙ. සමාජයේ ප්‍රබල කතිකාවත් කිසිම දෙයක් එයාටයි මටයි දිග කතාබහ ඇදගෙන යන්න ඉඩක් හදලා දුන්නෙ නෑ. ගේම් ඔෆ් ත්‍රෝන්ස් හෝ ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ඒකට අසමත් වුනා. ඒ අස්සෙ අක්කා හදපු අපේ පවුලෙ වට්ස්ඇප් ගෘප් එකට අම්මා බ්ලැකීගෙ වීඩියෝ එකක් දාලා තිබුනා. මට ඒකට හිනා ගියාමයි එයා ඇයි? කියල ඇහුවෙ. එතන ඉඳන් අපි කතා කළේ බ්ලැකී ගැන. එයා මහා ලොකු බලු ආසාවක් තිබුනු කෙල්ලෙක් නෙමෙයි. එයා පූස් කෙල්ලෙක්. හැබැයි එයාට බල්ලො ගැන අවුලක් තිබුනෙ නෑ. අපි දෙන්න දවස් දෙක තුනකට පාරක් ආයෙත් මුණගැහෙන්නෙ බ්ලැකී ගැන කතා කරන්න හොඳ කතා ගොඩක් හොයාගෙන. ඔයා අස්සෙ එයා මට කිවුව පුදුම හිතෙන කතාවක්.

නිමන්ත
කියන්න
මට හිතෙනව මාත් බැල්ලියෙක්ද කියල?
යූ මීන් අ බිච්?
යස්... නොට් ඉන් දැට් වේ
දෙන් හවු?
මට හිතෙනව මාත් හිත ඇතුළෙන් බල්ලෙක්ද කියල
ඇයි එකපාරටම?
බ්ලැකීගේ වීඩියෝ දැකපු දවසෙ ඉඳන්
ඔවු
මට බ්ලැකීගෙ වීඩියෝ දැකපු දවසෙ ඉඳන් ටිකක් අවුල් වගේ
ඔයාට අවුල් නං අපි ඒ ගැන කතා නොකර ඉමු
මං කියන්නෙ එහෙම අවුලක් නෙමෙයි අනේ
එහෙනං
මට මේ ලඟකදි ඉඳන් පේනව හීනයක්
ඒ මොකද්ද?
ඕන නෑ.. අපි ඕක ගැන කතා නොකර ඉමු
හරි

ඔනන් ඔය විදියටයි අපි දෙන්න ඒ කතාව ඉවර කළේ. හැබැයි එදා ඉඳන් එයා කෝල් දීලත් බ්ලැකී ගැන විස්තර ඇහුවා. මම දැන් එයාට අපේ වට්ස්ඇප් ගෘප් එකේ බ්ලැකී වීඩියෝ ෆෝවඩ් කරන්න පටන් අරගෙන. එයත් මට පාරක තොටක කළු බල්ලෙක් දැක්කත් පින්තූර එවන්න පටන්ගත්තා.

ඔය අතරෙ අවුලක් වුනා. හොරකමක් අහුවෙච්ච නිසා රාජාට එයාගෙ ස්වාමියාගෙ ගෙදරින් යන්න වුනා. රාජා යද්දි බ්ලැකීව එක්ක ගෙන ගියේ නෑ. බ්ලැකී හිටියෙ පුදුම දුකකින්. ඒ දුක උගෙ මූනෙන් පෙනුන. බ්ලැකී බිම බලාගත්තු අත බලාගෙන හිටියා. කන්න ආවමත් වතුර ටිකක් විතරක් බීලා ගියා. රාජාව ඒ ගෙදර මනුස්සය එලෙවුව තෝ ආයෙ මේ පැත්ත පලාතෙ එනව නෙමෙයි කියලයි. එනිසා අපිත් ආයෙත් රාජාව දකින්න බලාපොරොත්තු වුනේ නෑ. බ්ලැකීව අපේ ගෙදරට හම්බුනා. හැබැයි ඉස්සර වගේ සතුටෙන් හිටපු බ්ලැකී කෙනෙක් නෙමෙයි දැන් ඉන්නෙ.

උදේ ඇහැරෙද්දි සෂිනි මට දාලා තිබුනා වට්ස්ඇප් මෙසේජ් එකක්. ඒක ටිකක් දිගයි. ඒකෙ තිබුනෙ සෂිනිට පේන හීනයක් ගැන. ඒ ගැන එයා මීට කලිනුත් මට කියන්න හැදුවා. සෂිනිට දැන් ගොඩක් හීනවල පේනවලු කබර්ඩ් එකක් උඩ තියපු රතු පාට බෝලයක්. එයාට ඒකෙන් කරන්නෙ මොකද්ද කියලවත් හිතාගන්න බැරිලු. මටත් කියන්න හිතුනා මගේ රතු බෝල හීනෙ ගැන. හැබැයි ඒක මං ගොතපු බොරුවක් කියල එයා හිතාවි කියල මම ඒක එයාට නොකියා හිටියා. ඒ වෙනුවට මං එයාට මහ ඇල්මැරුණු උත්තරයක් යැවුව.

පහුවදා එළිවෙන්නෙ මරණයක් ගැන ආරංචියක් එක්ක. බ්ලැකී ගෙදර නෑ කියල දැනගත්තමයි අපි කලබල වුනේ. දුකෙන් හිටපු බල්ලා නිසා අපි හැම තැනම හොයන්න ගියා. ඒ අතරෙයි පාරවල් දෙකක් එහා පාරක මිනියක් තියෙන විත්තිය ආරංචි වුනේ. ඒ මිනිය ගාව බ්ලැකී හිටියා. මැරිලා හිටියෙ රාජා. රාජා ඒ කිට්ටුව ගෙදරකට අත් උදවු දෙන්න ඇවිත් හිටියා. රාජා ආයෙ මේ පැත්ත පලාතෙ ආවොත් රාජට සිද්ධ වෙන දේ අර මනුස්සය කියපු විත්තිය මට මතක් වුනා. බ්ලැකී එතනින් හෙල්ලුනේ නැහැ. රාජගෙ මිනිය උස්සලා වෑන් එකකට පටවද්දි සාක්කුවෙන් රතු පාට බෝලයක් වැටුනා. ඒකත් අරගත්තු බ්ලැකී වාහනේ පස්සෙන් දුවගෙන ගියා.

ආයෙ බ්ලැකී ආවෙ නෑ, මට සෂිනිට කියන්න දෙයක් තිබුනෙ නෑ. මං රාජා ගැනත්, රාජාගෙ හොරකම ගැනත්, රාජයි බ්ලැකීයි ගැනත් සෂිනිට කිවුව. හිතේ දුකකුත් නැති සතුටකුත් නැති කාලකන්නි හැඟීමක් ඉතුරු වෙලා තිබුනා. සෂිනි මගෙත් කතා කරන එක නැවැත්තුවා. ඒකට සෂිනිට හේතුවක් තිබුනෙත් නෑ. මට හේතු අහන්න ඕන වුනෙත් නෑ. දැන් සෂිනිත් මාත් කතා නොකරන නිසා කොල්ලො ඔක්කොම හිතුවෙ මම සෂිනිව ගහලා අතෑරියා කියල. සෂිනි මෙසේජ් එකක් දාලා තිබුන. රාජා කියන්නෙ සෂිනිවයි අම්මවයි දාලා ගිය සෂිනිගෙ තාත්තා විත්තිය. අර පෙනුනු රතු බෝලෙ රාජා පුංචි කාලෙ සෂිනිට දීපු තෑග්ගක් විත්තිය. දුවට අරං දීපු ජාතියෙ බෝලයක් රාජා බ්ලැකීටත් අරං දීලා විත්තිය මට කියන්න හිතුනෙ නෑ. එයාට ආයෙ මගෙත් එක්ක කතා කරන්න ඕන නැති විත්තියත් කියලා තිබුනා. එදා රෑත් හීනෙන් රතු පාට බෝලයක් මාව පහු කරගෙන බම්ප් වෙවී ගියා.