මැහැල්ල මියැදෙන්ට මැලිවෙත්

උන්න හැටියට සසර නොමදැන

වින්ද සැපකඳ සිතින් මදිවද

කන්ද උඩ අප වින්ද පෙම් සඳ

සබඳ දැන් මා කෙසේ විඳිමිද?

අරුනෝදයේ හිඳ පෙමින් බරවෙන

සියළු දේ අනියතැයි දනිමින

දරුමළුන් එහෙ මෙහේ දුවමින

අපේ සිත් සැනහුවා මතකද?

තඩි ගවුමකිය උපන් දිනයට

නෙත සුසුම්ලයි සිතින් හඬමින

සිත් සියළු දේ මිටට මොලවන්

මැරෙන්නත් කම්මැලියි පෙම්වත