සොඳුරු අතීතයේ

පළමු දවසේ පාසල් ගේට්ටුව ළඟදී අම්මාගෙනුයි තාත්තාගෙනුයි වෙන්වෙලා ඇතුලට යනකොට දැනිච්ච දුක මට මතක නැතිවුනත්,

මම පන්තියට ගිහිල්ලා විජේරත්න මැඩම්ගෙන් ඉගෙනගෙන (ඉගෙනගෙන කිව්වට...ඉතිං) ආපහු එළියට එනකොට ආවේ යාළුවෝ තුන්දෙනෙකුත් එක්ක..(තාත්තා කිව්ව විදිහට) ලු.

උන්ගෙන් දෙන්නෙක් එක්ක දැන්නම් එච්චර දරුණු යාළුකමක් නොතිබ්බත්,අනිත් එකානං පූරුවේ පවකට හෝ පිනකට තාමත් මගේ හොඳම යාළුවෙක් (ඌ හිතාගෙන ඉන්න විදිහට) ;-)

හැමදාම උදේට සුනිල් එදිරිසිංහ මහත්තයගේ "බානෙන් බැඳ","මල්ලියේ නරක මිතුරන්" වගේම අමරදේව මහත්තයගේ "මහමෙව්නා උයනේ","රත්න දීප"..තවද මරියසෙල් ගුණතිලක මහත්මියගේ "සිහින නෙළුම් මල්" වගේම රූකාන්ත ගුණතිලක මහත්තයගේ "උකුළට නාවත්" අහලා...

තාමත් ඒවා මගේ හදගත් ගීත ගොඩේ තියෙන්නේ නොදැනුවත්වමයි.

අට වසරෙදී පළවෙනි පාරට හොරෙන් ඉස්කෝලෙන් එළියට පැන්නේ..පනින්න කලින් ගිටාර් ගගහා තිබිච්ච කකුල් දෙක... පැනලා දෙමටගොඩ මවුන්ට්මේරී හරියට ආවහම හිතට දැනිච්ච කූල් එක... ඒ වගේම ඒ ජයග්‍රාහී හැඟීම තාමත් මතකයි හොඳටම. (ඒත් ඊට පස්සේ දහය වසර වෙනකන් ඉස්කෝලෙන් පැන්නේ නෑ)

මගේ පූරුවේ තිබිච්ච ලොකුම පිනකට සහ ශිෂ්‍ය නායක මුළුවේ තිබිච්ච ලොකූ අවාසනාවකට(මම හිතන්නේ) ඒකට බැඳෙන්න ලැබුනේ.පාන්දර 4.30 ට විතර ඉස්කෝලෙට ගිහිල්ලා කන්න තියෙන රැග් ඔක්කෝම කාලා යාන්තං Junior Prefect බැජ් එක ගැහුවා...

"...න්දා මෑණියන්ගේ අකලංකබාවයත් කීර්තිරාවයත් පවිත්‍රතාවයත් වඩ වඩාත් දීප්තිමත් කිරීමේ අවංක අධ්‍යාෂයෙන් යුතුව..මා සතු සියලුම හැකියාවන් හැකි සෑම අවස්ථාවකදීම විද්‍යාලය හා සම්බන්ධ සකල ස්ථානයන් හීදී යොදවන බවටත් ඔබ සෑම දෙනා ඉදිරියේ මෙසේ දිවුරා ප්‍රකාශ කර සිටිමි.ඒ බවට ඔබ සියල්ලෝම සාක්ෂි දරත්වා.ස්තූතියි!"

කියලා දිවුරපු දිවුරුම තාමත් මතකයි.මම මේ වෙනකනුත් ඒක ඒ විදිහටම රැකලා තියෙනවා. පළවෙනි දවසෙම කම්මුල පුපුරු ගහන්න කම්මුල් පාරක් කෑවා.ඈනුමක් ඇරියා කියලා අත තියන්නේ නැතුව..එදා ඉඳන් දිගටම අවුරුද්දක් යනකනුත්. . .

හොඳට සීට් තියෙන 154 බස් වල හිටගෙන ගියේ පශ්චාත් ප්‍රදේශයේ පාරවල් හිටින තරමට කොසු පොලු වලින් ගුටි කාපු නිසා(ඒකත් ආතල්).

එහෙම ගුටි කෑවේ Deciplene හදාගන්න කියලා ඒ දවස් වල හිතුනේ නැති උනාට,පහුවෙලා සීනියර් උනාට පස්සේ ගුටි කනවා අඩු වෙනකොට කම්මුලටයි,පිටටයි,ඔළුවටයි,පශ්චාත් ප්‍රදේශයටයි හරිම පාළුවක් දැනුනා. . .

ඒ වගේම අපිත් සීනියර් වෙලා අපේ පොඩි එවුන්ට වැරැද්දකට ගහනකොට උඩින් කොච්චර ඔරවගෙන හිටියත් හිතින් ලොකු බරක් දරාගෙන හිටියේ..

මේ අතරතුර මගේ උසස් පෙළ පන්තිය ගැනත් පොඩි සඳහනක් කරන්න ඕන.ඒකට කිව්වේ "අන්ජනං අඩවිය" කියලා.කොහොම උනත් ඔය අන්ජනං අඩවියේ මහ අන්ජනම හෙවත් පන්ති නායකයෝ වුනේ මම ඇතුළුව තුන් දෙනෙක්.

අවසානයේ හිතේ ලොකුම හීනය සපුරගන්න කාලය ආවා.ඒ උසස් පෙළ විභාගය එහෙම නෙමෙයි.ඒ තමයි මගේ ජ්‍යෙෂ්ඨ විධායක ශිෂ්‍ය නායකයෙකු වීමේ සිහිනය.ඔන්න දැන් මම සම්මුඛ පරීක්ෂනයේ. . .

මුලින්ම ඇහුවේ පන්ති බාර කවුද කියලා..මළ කෙළියයි !අපේ පන්තියේ ඒ වෙනකොට පන්ති බාර කට්ටිය තුන් දෙනෙක් මාරු වෙලා තිබුනා.මම කොහොමද අලුත්ම එක්කෙනාගේ නම දන්නේ.මම වෙනින් බර බර දේවල් නේ පාඩං කරලා ගියේ.

ආපහු.. "කව්ද ?"

"අර සුදු කෙට්ටු මැඩම්" මගේ උත්තරයක් මිමිණුනා. මළ හත් ඉල්ලව්වයි! අපේ පන්ති බාර මැඩම් ඉන්ටවිව් බෝඩ් එකේ ඉන්නවලු.(එයා සුදුයි මහතයි..කවුද දන්නේ?)

මාස තුනකට පාරක්නේ පන්තියට යන්නේ.කුණු බැණුම් අහලා කොහොමහරි ඒ බැජ් එකත් ගැහුවා.

Prefect ජීවිතේ පට්ටම අත්දැකීම තමයි "Work Shop" එක.ඒක දවස් තුනක් තිබ්බා ඉස්කෝලේ.ඒක ගැන ලියන්න ඉන්න හොඳම කෙනා තමයි මම.මම ඒකේ හැමෝටම මතක හිටින චරිතයක්.

ඒක හුඟාක් කාෂ්ඨක දරුණු කාළයක්.මගේ යාළුවෝ මහ පාරේ බඩගාද්දී..පපුවේ අමාරුවක් ගත්තු මම හොඳට නිදාගෙන හිටියේ.අපේ සීනියර්ස් ලව එහෙම ලේසියෙන් රවට්ටන්නත් බෑ.උදාහරණයක් විදිහට කළන්තේ දානකොට පේන්නේ මොන පාටද? කළන්තේ දානකොට ඇඟ බරවෙන්නේ මොන පැත්තටද ?හදිසි පපුවේ අමාරුවකට ප්‍රථමාධාර ? ඔය ඔක්කෝම දැනගෙන ඉන්න ඕන ඔය හොර වැඩ කරන්න නං.

ඒ මදිවට පාන්දර 6ට විතර යාළුවෝ ගල් ෂෝටවල් ඇඳගෙන මියුසියස් එක ගාවින් දුවද්දී මම ඉස්කෝලේ ඇතුලේ ආතල් එකේ ඇවිද ඇවිදැ හිටියා.එදා මට ආතරයිටීස් තිබ්බා.

කොහෝමහරි ෆන්ම දවස වෙච්ච අන්තිම දවසේ සීනියර්ස්ලා පුදුම කරවමින් කෙලින් වෙච්ච මම දවස ඉවර කලේ සින්දු කියලා,නාට්‍යයක් කරලා...Hotel School එකෙන් අපිට දීපු Three Course Menu එකත් ඉවරයටම ඉවර කරලා.

මම විභාග වල කොපි කරපුවා ගැනනං කියන්න යන්නේ නෑ.

කොහොම උනත් මේ ළිපිය මෙතනින් ඉවර කරන්නේ..ඉස්කෝලේ හිටපු අන්තිම දවස ගැන කියනකොට ඇස් පෙනීම බොඳ වෙන හින්දා.ඒ අත්දැකීම ඕගොල්ලෝ හැමෝටමත් ඇති.නැත්නම් විඳියි ඉදිරියට.

කියවපු හැමෝටම නළඳ මව් සරණයි !

ප:ලි :- ඕගොලොන්ගේ ජීවිතේ පාසැලේදි ශිෂ්‍ය නායකයෙක් වෙනවද නැද්ද කියන තීරණය ගන්න ආවොත්,දෙමව්පියෝ ගුරුවරු කොච්චර කිව්වත් ඒ දේ කරන්න.ඒක තමුන්ට ජීවිතේ දීපු පාසලට පොඩ්ඩක් හරි ණය ගෙවන්න පුළුවන් විදිහක් !