මේ වයසට ටොපි කන්න හිතෙන එක ලෙඩක් මචං... ටොපි කන එක ලෙඩක් වෙච්ච ලෝකෙකට ටොපි හදන එකත් ලෙඩක්... හැබැයි මේ ටොපි ලෙඩට හොඳයි මචං...
"සිසිල දෙන මේ නදී තෙරේ... තුරුළු වුනු මාගේ හංසියේ"ම්හ්..." බිරිඳගේ සේයාවක්වත් නැත. තවමත් ගීතය වැයෙමින් පවතී. මා සාලය මැද සිටගෙන ඇය සෙවූවෙමි. විදුලි පහන් දල්වා සෙවුවෙමි. නැත. ඇය පෙනෙන මානයක නැත. මා නිදන කාමරයේ ඇය සෙවීමට ගියෙමි. ඈ ඇඳ විට්ටම අල්ලාගෙන ඇඳට ගොඩවීමට උත්සහ දරමින් සිටියාය. මා ඇය වෙත ඉක්මනින් ගොස් ඇයව ඇඳ මතින් තැබුවෙමි. ලේ විලකි. මගේ බිරිඳගේ උදර ප්‍රදේශය දරුණු ලෙස මුවහත් ආයුධයකින් කපා ඇත. ඇයගේ දෑස් අඩවන්ව ඇත. මා ඇය තුරුලට ගෙන සිද්ධිය විමසුවෙමි. නන්නාඳුනන කාන්තාවන් දෙදෙනෙකු පැමිණ ඇයට දරුණු ලෙස තුවාල සිදු කොට ඇත. ඇය මට අවසන් වරට පැවසුවේ "ඔයාට ඔය දළකාරයෝ එක්ක හැප්පෙන්නැතුව ඉන්න තිබ්බා" යනුවෙනි. මා හට එක්වරම සියල්ල සිහියට නැගුණ මුත් ක්ෂණයෙන් ඇයගේ දෙඇස් පියවීම සහ ගැස්ම නැවතීම හේතු කොටගෙන නැගුණු මතකයන් බිඳක්වත් ඉතිරි නොවුනතර, මා ඇය ඇඳ මතට අතහැර ඇඳ මෙට්ටයට බරදී බිම වාඩිවුනෙමි. මේ මාගේ අකීකරු සිතින්, අත මතට බලය යොදවා ලියැවුනු ලිපියක අවසාන ප්‍රථිඵලයයි. ඇමතිවරයෙකුගේ අත්තනෝමතික ක්‍රියා පිලිබඳ ලියූ ලිපියක් හේතුවෙන් මා ප්‍රිය බිරිඳ අවසන් හුස්ම හෙලා ඇත. ඒ තවත් ගැහැණුන් දෙදෙනෙකුගේම ගැහැණු වීරිය රැඳි පිහි පාරවල් වලිනි. සාක්ෂි නැත. නඩු කියා දිණිය නොහැක. මගේ ලිපියේ අවසාන ප්‍රථිඵලය තව දුරටත් ඉදිරියට ගෙන යාමට මා ඉටා ගතිමි. පිඹුරුපත් සැකසීම හෙටට යෙදිය යුතුය. මා බිරිඳව ඔසවා වාහනයට දාගතිමි. ගමනාන්තය ඉස්පිරිතාලය ලෙස සිතේ රඳවා ගතිමි.
හැමදාම මේ ලෙසින් බැඳී... හිඳිමු යැයි කීව කුමරියේ"
"මේ ඒ ප්ලෑන් එකේම කෑල්ලක්. ඔයාගේ මිනිහට කොච්චර දැනෙයිද මම උගේ ලිංගික ආධිපත්‍ය ආක්‍රමණය කලැයි කිව්වහම. ආපහු ඌට ඔයත් එක්ක නිදහසේ ඉන්න බෑ කිව්වම. දැන් ඔයත් HIV පොසිටිව් කෙනෙක්. මට වෛර කරාට කමක් නෑ. හැබැයි ඔයාගේ මිනිහගේ වැරැද්ද පාගගෙන මට වෛර කරන්න."මගේ කතාවේ අවසානය එය විය.
"උඹ පරබල්ලෙක්.. උඹලා දෙන්නම එකයි"
මෙය මින් සති කිහිපයකට පෙර පැවති කෙටි කථා තරඟයකට ලියන ලද්දකි. පෙර කියවා ඇත්තෝ සමාවෙත්වා. මෙය එම කෙටි කථා තරඟයේ, අග සිට ජනප්‍රියම ස්ථාන පහ තුල සිටි සේම මුල සිට හොඳම තුන් වෙනි කතාව ලෙස තේරී පත්වුනි. මින් පෙර කියවූ සහ අඩු පාඩු සඳහන් කලවුනට ස්තූතිය!අත්ලවල් එකට වදින දෙස ඔහු මොහොතක් බලා සිටියේය. ඒ ශබ්දයට ඔහු ආශා කල අතර එය නොතිත් ආශාවක් බවත්, තමාගේ ඉන්ද්‍රජාල උපදින්නේ මුදල් සහ අත්පොලසන් වෙනුවෙන් පමණක් බවත් ඔහු විශ්වාස කලේය. තිරය වැසුනතර, රතු තිරයෙන් ඔහු සැඟවී යන දෙස බලා සිටි පොඩිවුන්ගේ මුහුණේ වූ දුක්මුසු හැඟීම ඔහුට සතුටක් ගෙනාවේය. තිර වැසී, පහන් නිවී අවට අඳුරු වූ පසු ඔහු ක්ෂණයකින් ඔහුගේ අතීතයට ගියේය. හේ වලව් පැලැන්තියක එක් පරම්පරාවක් බඩ පිස්සෙකි. ඒ වනවිටත් අයියලා අක්කලා ස්වයං පාලනයක් යටතේ ජීවත්විය හැකි මට්ටමකට වැඩී තිබූ බැවින්, බඩපිස්සා වෙනුවෙන් තනි මෙහෙකරුවෙකු වෙන් විය. නෑවීම, කැවීම , සුරතල් කිරීම, නිදි කරවීමට අමතරව උරහිසේ පුංචි මහත්තයාගේ හිස හොවාගෙන පැදකුණු කිරීමද හේ සතුටින් ඉටු කලේය. කතා නායකයා දැණුම් තේරුම් යන වයසකට ආපසු, සවසක වලව්ව පසු පස මෙහෙකරුවා තම පුංචි හාම්පුතාට ඉන්ද්‍රජාල කිහිපයක් පෙන්වීය. අතේ වූ ටොපිය හැන්ගීම, වම් සාක්කුවට දැමූ රුපියල දකුණු සාක්කුවෙන් ගැනීම වැනි ඉන්ද්‍රජාල කිහිපයකට පසු තමා ඒ දෙස විශ්මයෙන් බලා සිටින විට, ඔහු තමා වෙත හෙළුවේ තමුන් මෙතෙක් වෙලා තම ප්‍රක්ෂකයන්ට දැක්වූ ගාම්භීර සිනහවම නොවේදැයි ඔහුට සිතිනි. ක්ෂණයකින් ඔහු නැවතත් වත්මනට පැමිණිතර හේ වේදිකාවෙන් ඉවත්ව සිය කුටියට ගියේය.
